In de tweede helft van de achttiende- en het begin van de negentiende eeuw kwam er een landschapstuin in de mode: de Engelse tuin. Deze tuin is een tegenhanger van de Franse tuin met uitgesproken verschillen. Bij de aanleg van de Engelse tuinen is men afgestapt van het idee dat de natuur beheerst moet worden door de mens.
De Engelse tuinen werden aangelegd zonder het evenwicht en de symmetrie, uit de Franse tuinen, wel werden er eenvoudige paviljoentjes neergezet. In tegenstelling tot in de Franse tuinen stonden er in de Engelse varianten veel minder beelden.
Het concept van de Engelse tuin is afkomstig van het idee om landschappen te creëren die romantisch en parkachtig aandeden vooral ook door de doorkijkjes die men erin aanbracht. Men legde dergelijke tuinen meestal het liefst aan op een heuvelachtig terrein waar grasvelden aangelegd werden die zowel omring als afgewisseld werden door groepen bomen.
De strakke barokstijl die men ook in tuinen toepaste raakte echter al snel weer uit de mode. Uiteraard had dit ook zijn uitwerking op de aanleg van de Engelse tuinen: de stijl geen steeds meer richting de romantiek. Water bleef echter bij de aanleg van tuinen erg belangrijk: een kunstmatig meertje mocht derhalve meestal niet ontbreken. Een van de mooiste voorbeelden van een Engelse tuin die aan deze kenmerken voldoet is de Englischer Garten die gelegen is in München (Duitsland). Met de aanleg van deze tuin is in 1792 begonnen en het is de eerste die bij een stad is aangelegd.
Bekijk het volledige aanbod tuindecoratie in de webshop.
